Onlangs werd ik stevig onderuit gehaald.
Niet door een persoon of situatie, maar door corona.....
Zo was ik al ruim twee jaar de dans ontsprongen en nu was ik toch echt aan de beurt.
Ik heb het geweten.
Op het moment dat het he-le-maal niet uitkwam, omdat er echt nog veel dingen te doen waren.
En ik was echt ziek, met hoge koorts, keelpijn, hoesten, verkoudheid. Dat werk.

En dus vroeg ik me af waarom dit moest gebeuren.
Eigenlijk weet ik het antwoord wel, het was tijd voor rust en bezinning.
En weet je wat het mooie was?
Ik lag met koorts op mijn bed, was even uitgeschakeld.
En toen ging juist mijn telefoon. Er belde iemand die mijn hulp zou kunnen gebruiken.
Hoe bijzonder was dat?

Ik heb hieruit mogen leren dat er vanuit rust ook nog steeds mogelijkheden zijn.
Dat er dan juist dingen op je pad komen.
Dat wens ik jullie allemaal, dat de zomerperiode een tijd van bezinning mag zijn.
Een tijd waarin je tot jezelf mag komen en mag opladen.
Vanuit die rust ontstaan de mooiste dingen.